Często od osób interesujących się jamnikami padają pytania, jaka jest różnica między jamnikiem długowłosym króliczym i miniaturowym. Są też tacy, którzy kupując ośmiotygodniowe szczenię chcą mieć pewność, że wyrośnie z niego jamnik długowłosy króliczy i dziwią się, że hodowca nie chce im dać na to gwarancji. Takim nabywcom wydaje się, że „rasa to rasa”. Tymczasem nie jest to takie proste: w jednym miocie mogą rodzić się maluchy, z których część wyrośnie na jamniki królicze, a część będzie „miniaturami”. Doświadczeni hodowcy potrafią określić, że dane szczenię zapowiada się na „królika”, ale rzadko odważą się zagwarantować to na 100 procent.

Czym się różni jamnik króliczy od miniaturowego? Rozmiarami. Kryterium klasyfikacji jest jednak wyłącznie obwód klatki piersiowej, mierzony w określony sposób (pod łokciami psa, ścisło), po ukończeniu przez zwierzę 15 miesięcy. Jamniki z obwodem do 30 cm to jamniki królicze, a te powyżej 30 i do 35 cm to jamniki miniaturowe. U dorosłych osobników przyjmuje się tolerancję 2 cm, czyli tak naprawdę dla jamników króliczych graniczny jest obwód 32 cm, a dla miniaturowych – 37 cm. Większość sędziów tę tolerancję uznaje podczas mierzenia jamników na wystawie, choć zdarzają się wyjątki.
Jest duża szansa, że wkrótce wzorzec jamnika zostanie zmieniony: dla suk pozostanie obecne kryterium pomiaru, ale dla psów prawdopodobnie będą oficjalnie przyjęte i zapisane we wzorcu obwody klatki piersiowej 32 cm (króliki) i 37 cm (miniatury). Taka decyzja wydaje się uzasadniona, bo o ile obecnie można spotkać dużo suczek króliczych z obwodem poniżej 30 cm, to większość dorosłych psów króliczych ma obwód 31-32 cm. Pamiętam, jak na wystawie europejskiej w Brnie w 2014 roku oceniający jamniki długowłose królicze niemiecki sędzia i hodowca jamników Andreas Tornau, tuż przed ostatecznym werdyktem i wyborem Zwycięzcy Europy, głośno powiedział do zebranej publiczności, że żaden z samców w ringu nie mieści się w 30 cm, ale że mu to nie przeszkadza. Póki co jednak obowiązuje wzorzec z 2001 r. Nazwa „króliczy” wzięła się stąd, że miał to być w zamierzeniu malutki piesek myśliwski do pracy pod ziemią, który zmieści się w króliczej norze.

Wróćmy do szczeniąt. W Związku Kynologicznym w Polsce (ZKwP) wpisuje się maluchom w metryce rasę po matce, czyli jeśli matka jest jamnikiem długowłosym króliczym, to również szczenię będzie miało wpisane „króliczy”, nawet jeśli waży sporo i zapowiada się na miniaturę. Jamniczek po miniaturowej mamie zostanie zaś w metryce zawsze opisany jako „miniaturowy”.
Gdy zwierzę skończy 15 miesięcy, można je przekwalifikować, czyli zmienić mu przynależność rasową w dokumentach. Uprawnienia do tego ma jedynie sędzia międzynarodowy od jamników i jemu należy psa przedstawić – w oddziale ZKwP lub np. podczas wystawy. Sędzia w odpowiedni sposób zmierzy zwierzaka i jeśli uzna, że trzeba go przekwalifikować, uzasadni to we wniosku (druki dostępne są w oddziale). Właściciel musi złożyć ten dokument w swoim oddziale ZKwP i czekać na nowy rodowód.
Jeśli zapowiada się, że nasz pupil wyrośnie na miniaturę, a w dokumentach na razie jest opisany jako „króliczy”, do czasu oficjalnego przekwalifikowania psa możemy podczas zgłoszenia skorzystać z opcji „rodowód w przygotowaniu” (jest ona dostępna w klasach szczeniąt i młodzieży). Do zapisania jamnika na wystawę wystarczy wówczas numer rejestracji oddziałowej (numer ten otrzymujemy w swoim oddziale podczas rejestrowania psa).

Dla osób, które kupują szczenię bez zamiaru wystawiania, nie ma większego znaczenia, jaką rasę ma ono wpisane w metryce. Należy tylko pamiętać, że jeśli widnieje w niej określenie „króliczy”, to niekoniecznie oznacza, że maluch będzie w przyszłości kieszonkowych rozmiarów. Ale o tym napisałam już na początku. Sama preferuję jamniki królicze, ale właśnie dlatego, że nigdy nie ma gwarancji, że wszystkie szczenięta wyrosną na bardzo małe psy, piszę, że Lizus Maksimus to hodowla jamników długowłosych króliczych i miniaturowych.